Органските соларни ќелии базирани на органски полупроводници се повеќе се појавуваат како остварлива опција
Транзицијата кон снабдување со електрична енергија без фосилни горива бара ефикасни и еколошки соларни ќелии. Научниците од Универзитетот Линкопинг успеаја да го направат она што досега беше непознато – мапираа како тече енергијата во органските соларни ќелии. Нивните резултати, кои можат да придонесат за развој на поефикасни соларни ќелии, се објавени во научното списание Nature Communications.
За да се искористи целосниот потенцијал на органските соларни ќелии, постои потреба од јасна слика за тоа како тие функционираат. Сега ни е дадена оваа слика која ни овозможува подобро да разбереме како да создадеме нови, ефикасни и одржливи материјали за соларни ќелии, вели Матс Фалман, професор во Лабораторијата за органска електроника на Универзитетот Линкопинг.
Соларната енергија во денешно време задоволува околу два отсто од потребите за енергија во светот, а нејзиниот потенцијал е далеку поголем. Енергијата содржана во сончевите зраци е повеќе од доволна за да ги задоволи нашите потреби денес и во иднина.
За да успеете да ја искористите целата оваа енергија, потребни се соларни ќелии кои се евтини и еколошки за производство. Покрај тоа, тие мора да бидат ефективни во апсорпција на голем дел од сончевите зраци и нивно претворање во електрична енергија.
Органските соларни ќелии базирани на органски полупроводници се повеќе се појавуваат како остварлива опција. Но, до пред само неколку години, тие не можеа да се споредат во однос на ефикасност со традиционалните соларни ќелии засновани на силикон, поради загубата на енергија при одвојувањето на набојот, што се сметаше за неизбежно.
Во 2016 година, истражувачки тим од Универзитетот Линкопинг, заедно со колегите од Хонг Конг, успеаја да покажат дека е можно да се избегне загубата на енергија со користење на различни материјали донори-прифаќачи кои му помагаат на електронот полесно да избега од својата дупка. Загубата на енергија потоа се намали, а ефикасноста се зголеми. Проблемот беше во тоа што никој не знаеше точно како тоа се случило. Можеше да се види дека новата соларна ќелија работи, но не и зошто.