Врз основа на неодамнешните истражувања, научниците велат дека врне дожд од дијаманти на многу планети низ универзумот, откако користеле обична пластика за да ги симулираат чудните врнежи за кои се верува дека се случуваат длабоко во Уран и Нептун.
Научниците претходно претпоставуваа дека екстремно високиот притисок и температура ги претвораат водородот и јаглеродот во цврсти дијаманти илјадници километри под површината на ледените џинови, како што се планетите Уран и Нептун во нашиот Сончев Систем.
Новото истражување објавено во Science Advances, додава кислород во мешавината, откривајќи дека „дијамантскиот дожд“ можеби е почест отколку што се мислеше.
Се смета дека ледените џинови како Нептун и Уран се најчестата форма на планета надвор од нашиот Сончев Систем, што значи дека дијамантски дожд се појавува ширум универзумот.
Доминик Краус, физичар од германската истражувачка лабораторија HZDR (Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf) и еден од авторите на студијата, рече дека врнежите од дијаманти се сосема различни од дождот на Земјата.
Се верува дека под површината на планетата има „жешка, густа течност“, каде што се формираат дијаманти и полека тонат во карпести јадра потенцијално со големина на Земјата на повеќе од 10.000 километри под површината, објаснува Краус.
Паднатите дијаманти би можеле да формираат огромни слоеви кои се протегаат на „стотици километри, па дури и повеќе“, додаде научникот во изјава за AFP.
Иако овие дијаманти можеби не се толку сјајни и исечени како „убав скапоцен камен на прстен“, тој забележува дека тие биле формирани од слични сили како оние на Земјата.
Со цел да се повтори процесот, истражувачкиот тим ја пронајде потребната мешавина на јаглерод, водород и кислород во лесно достапен извор – PET пластика, која се користи за секојдневно пакување храна и шишиња.
Краус рече дека иако истражувачите користеле многу чиста PET пластика, „во принцип експериментот треба да работи и со шишиња Кока-Кола“.
Тимот потоа сврте оптички ласер со висока моќност на пластиката во Националната акцелераторска лабораторија во Калифорнија (SLAC).
„Светлиот, многу краток рендген блесок со неверојатна сила“ им овозможи да го набљудуваат процесот на формирање нанодијаманти – ситни дијаманти кои се премногу мали за да се видат со голо око, според Краус.
„Кислородот што е присутен во големи количини на тие планети навистина помага да се одвојат атомите на водород од јаглеродот, така што всушност е полесно за тие дијаманти да се формираат“, додаде тој.
Нов начин на изработка на нанодијаманти?
Експериментот може да доведе до поинаков начин на производство на нанодијаманти, кои имаат широка примена во мноштво различни полиња, вклучувајќи производство на лекови, медицински сензори, неинвазивни хируршки инструменти и квантна електроника.
„Во моментов, нанодијамантите се прават со земање куп јаглерод или дијамант и разнесување со експлозив“, вели научникот и коавторот на студијата SLAC, Бенџамин Офори-Окаи.
„Ласерското производство може да понуди почист и полесно контролиран метод за производство на нанодијаманти“, додава тој.
Истрагата за дијамантскиот дожд сè уште останува на ниво на хипотеза бидејќи многу малку се знае за Уран и Нептун, најоддалечените планети во нашиот Сончев Систем.
Само едно вселенско летало – Voyager2 на НАСА од 80-тите – прелета покрај двата ледени џина, а податоците што ги испрати назад сè уште се обработуваат.
Но, NASA најавува можност за нова мисија на овие планети која би можела да биде лансирана во следната деценија.
„Тоа би било фантастично“, нагласува Краус, додавајќи дека многу се радува на новите податоци, дури и ако треба да почека деценија или две.