Одредувањето на точната локација каде вселенскиот отпад ќе падне на Месечината претставува вистински подвиг.
Кога едно парче вселенски отпад се удри во темната страна на Месечината на 4 март минатата година, се распарчи на стотина парчиња, создавајќи нов кратер во веќе значителната колекција. Знаеме толку многу затоа што проучувачите на вселената доволно прецизно го следеа овој залутан ракетен мотор за да ја предвидат неговата крајна дестинација: кратерот Херцшпрунг. Но, каде точно овој вселенски отпад удрил во лузната широка 570 километри, не беше веднаш јасно.
Од неколкуте вселенски летала што орбитираат околу Месечината, на едно добро опремено за пребарување – лунарниот орбитер на НАСА – ќе му бидат потребни до 12 месеци за да ја пронајде новата вдлабнатина, која се проценува дека е широка помеѓу 5 и 30 метри. Како што се интензивира истражувањето на Месечината, експертите гледаат потреба од подобро следење на објектите во длабоката вселена и прописи за одлагање на искористените делови од ракетите.
„Во одреден момент во иднина ваков настан нема да биде само чудна работа за набљудување“, вели вселенскиот археолог Алис Горман од австралискиот универзитет Флиндерс. „Тоа ќе биде нешто за што луѓето во орбитата на Месечината или на површината на Месечината навистина ќе бидат загрижени“.