Дизајнерот Јозеф Форакис го претстави првиот концепт за суперјахта направена со помош на 3Д принтер.
Идејата за футуристичката јахта е зачната на плажата на островот Куфониси во Грција, а Форакис тврди дека бил „инспириран да направи јахта што е можно поблиску до морето и природата, направена од облаци кои лебдат над водната линија станувајќи практично невидлива“.
„Желбата за невидливост“ го мотивираше Форакис да развие вистинска јахта со нулта емисија, која е невидлива и по дизајнот и по влијанието врз животната средина. Тој и неговиот тим користеа напредни технологии, и постоечки и во развој, за да постигнат невидени нивоа на одржливост и досег.
Тимот, исто така, планира да користи роботско 3D печатење за да создаде мрежеста рамка која ги интегрира трупот и надградбата на бродот.
„Резултатот е исклучително цврста и лесна структура која може да се произведе со помалку енергија, материјали и време во споредба со конвенционалната конструкција“, рече Форакис.
Јахтата има сребрена метална завршница која ѝ овозможува да се вклопи во нејзината околина како камелеон со боите и движењето на водата додека повеќеслојните ефемерни стаклени крила ги рефлектираат облаците и небото.
Внатре во јахтата се наоѓа „дрвото на животот“ кое е „жив споменик на мајката природа и јадрото на хидропониската градина која обезбедува свежа храна и го прочистува воздухот“.
Основата на дрвото може да се следи до рефлектирачкиот базен на долната палуба. На ова ниво, дрвото е опкружено со градина за хидропонска медитација.
Дрвото поминува вертикално низ сите четири нивоа на бродот, проследено со спирални скали кои обезбедуваат пристап до секој кат.
На највисоко ниво е мастер апартманот со приватна тераса, кој е наменет за сопственикот на јахтата.
Јахтата има и базен во стил на аквариум полн со големи хоризонтални прозорци кои се претвораат во отворени балкони. Клубот на отворена плажа е опремен со балкони на преклопување и може да се претвори во внатрешен солариум со лизгачки стаклени панели на таванот.
Јахтата Pegasus е дизајнирана да нуди нула емисии на јаглерод и речиси неограничен досег. За дополнителна енергија кога нема сонце, сончевата енергија се користи за претворање на морската вода во водород. Добиениот водород се складира во литиум-јонски батерии за употреба по потреба.