Користејќи ја инфрацрвената камера на вселенскиот телескоп James Webb, научниците открија претходно скриена струја со голема брзина во атмосферата на Јупитер, притоа откривајќи нови мистерии во сложените временски обрасци на гасниот џин на Сончевиот систем.
И покрај безбројните научни мисии насочени кон откривање на мистериите на Јупитер, сè уште има изненадувања скриени во неговите турбулентни облаци. Астрономите неодамна дојдоа до неверојатно откритие, имено откритието на брза млазна струја која кружи околу Јупитер и се простира на импресивни 4.800 километри, а сето тоа благодарение на неверојатните инфрацрвени способности на вселенскиот телескоп James Webb.
Ова неочекувано откритие ветува дека ќе обезбеди нови сознанија за мистериозната и непредвидлива динамика на атмосферските услови на Јупитер.
„Ова не изненади целосно. Она што секогаш го гледаме како замаглени маглини во атмосферата на Јупитер сега се појавуваат како остри карактеристики што можеме да ги следиме заедно со брзата ротација на планетата“, истакнува астрономот Рикардо Хуесо од Универзитетот во Баскија во Шпанија.
Атмосферата на Јупитер е спектакл за себе во Сончевиот систем. Неговите наизменични ленти на светли и темни облаци, познати како зони и појаси, танцуваат хипнотизирачки танц, не само на различни висини туку и во спротивни насоки, и ги интригираат научниците со нивната сложена кореографија.
Откриени скриени детали
Кога го гледаме Јупитер низ различни бранови должини на телескопот, на виделина излегуваат скриени детали. На пример, нејзината најмоќна поларна светлина може да се види само во ултравиолетовиот спектар. Вселенскиот телескоп James Webb, кој може да се пофали со извонредни инфрацрвени способности, им даде на научниците сосема нова перспектива на Јупитер бидејќи нуди блиску инфрацрвен поглед кој речиси наликува на фотографски негатив. Истражувањето поврзано со ова беше објавено во списанието Nature Astronomy.
Научниците можеби решиле една од најголемите мистерии на Јупитер
Тој близок инфрацрвен поглед го покрива горниот тек на атмосферата на Јупитер, мистериозен регион кој се наоѓа помеѓу 25 и 50 километри над врвовите на облаците. Внимателната анализа на тие слики го откри млазниот ток, претходно невиден феномен, кој во претходните набљудувања не беше ништо повеќе од нејасна магла. Лоциран на приближно 40 километри над врвот на облакот, овој моќен поток брза околу Јупитер со неверојатна брзина од 515 километри на час.
Импликациите од новото откритие се интригантни за временските шеми на Јупитер. Споредувањето на податоците од набљудувањата на вселенскиот телескоп Хабл за пониските нивоа на облаци, кои се движат со половина од брзината на млазниот поток, обезбеди најпрецизно мерење досега за тоа како брзината на екваторијалниот ветер на Јупитер варира во зависност од висината. Малите карактеристики на бурата кои се појавуваат и исчезнуваат помеѓу ротации, во комбинација со различни брзини на ветерот, укажуваат на присуство на вертикално смолкнување. Ова пак покажува дека млазниот ток би можел да биде дел од поголема атмосферска шема.
Јупитер има комплицирана, но повторлива шема на ветрови и температури во неговата екваторијална стратосфера, многу над ветровите во облаците и маглата измерени на овие бранови должини, објаснува планетарниот научник Леи Флечер од Универзитетот во Лестер.
Силата на овој новооткриен млазен поток може да се поврзе со стратосферските осцилации, а следните години ветуваат возбудливи можности за тестирање на таа хипотеза. Уникатната атмосфера на Јупитер продолжува да не воодушевува со својата убавина и сложеност и нуди нови патишта за истражување и разбирање.