Човечкиот мозок е комплексен инструмент дизајниран за интеракција и дружељубивост. Во текот на еволуцијата, таа развила способности кои се клучни за опстанокот и просперитетот на нашиот вид.
Иако сè уште истражуваме како и зошто нашиот мозок се развил на овој начин, експертите веруваат дека основата за тоа била поставена преку развојот на блиски врски и заедничко родителство. Но, има еден интересен нов развој во светот на науката кој може да додаде нов слој на разбирањето на нашата социјална природа.
Неочекувани играчи во формирањето на личноста
Неодамнешното истражување сугерира дека нашата личност можеби не е само резултат на нашиот генетски код или социјална средина. Микробите, всушност, можеби имаат удел во таа игра. Да, добро прочитавте – и нашиот одговор на нив може да биде клучен фактор во обликувањето на нашето однесување во општеството.
Во јули, научниците од „Медицинскиот факултет при Универзитетот во Масачусетс“ и лабораторијата „Кипнис“ при „Универзитетот во Вирџинија“објавија студија во престижното списание „Nature“, откривајќи дека тие можат да манипулираат со социјалното однесување на глувците преку контролирање на имунолошката активност во нивниот мозок.
Клучен експеримент: Истражување за социјално однесување
За да истражат како деактивирањето на одредени имунолошки реакции влијае на социјалното однесување, истражувачите погледнале колку време глувците поминале истражувајќи се меѓусебно во нормални и имунокомпромитирани услови. Џонатан Кипнис, коавтор на студијата и претседател на одделот за невронаука на УВА, опишува:
„Нормалните глувци се многу социјални и секогаш ќе имаат предност да истражуваат друг глушец. Меѓутоа, кога ги блокираа сигналните патишта на протеинот IFN-γ, кој е важен за имунолошкиот одговор, глувците покажаа помал интерес за другите глувци. Со обновување на функционирањето на сигналните патишта, глувците се вратија на нивното нормално социјално однесување. Ова откритие сугерира дека луѓето можеби се само повеќеклеточни боишта за две древни сили: патогените и имунолошкиот систем“.
Влијанието на имунитетот врз невролошките функции
Откривањето на лимфните системи во мозокот во 2015 година го револуционизира нашето разбирање. Претходно се сметаше дека имунолошкиот систем не допира до мозокот. Овој нов увид сугерира дека имунолошката активност може значително да влијае на нашето однесување и невролошко здравје, како што се гледа кај болести како мултиплекс склероза, аутизам, Алцхајмерова болест и шизофренија. Сите овие нарушувања покажуваат некаков вид на имунолошка дисфункција заедно со промени во однесувањето.
Ентони Џ. Филиано, водечки автор на студијата, нагласува дека неодамнешните истражувања покажуваат дека имунолошката активност може да игра клучна улога во нормалните социјални интеракции. Откритието, исто така, отвора нови врати за истражување на врската помеѓу имунолошките одговори и социјалното однесување, што може да има важни импликации за развојот на третмани за голем број болести.
Иднината на невронауката
И додека овие наоди се интригантни, Кипнис предупредува на толкувањето:
„Одредувањето дали имунолошкиот систем го ’контролира‘ човечкото социјално однесување е отворено за шпекулации“, пишува тој. „Сепак, знаеме дека директната манипулација со имунолошкиот систем кај глувците резултира со социјални дефицити“.
Ако овие резултати можат да се применат на луѓето, тие би можеле да отворат нови патишта за истражување на голем број мозочни состојби кои вклучуваат и имунолошки и социјални дисфункции, вклучувајќи аутизам и Алцхајмерова болест.
Кипнис и Филиано се согласуваат дека невронаучниците треба да имаат отворен ум за сложените интеракции кои го обликуваат нашиот мозок и однесување, нагласувајќи ја важноста од разбирање на улогата на имунолошкиот систем во невронауката.
Овие истражувања не само што го менуваат нашето разбирање за мозокот и личноста, туку нè потсетуваат на сложеноста на биолошките системи кои нè дефинираат како вид, отворајќи нови и возбудливи области на истражување кои еден ден би можеле радикално да го сменат нашиот пристап кон лекувањето на невролошките и психијатриски нарушувања.