Астрономите обично се занимаваат со многу големи телескопи, гигантски галаксии и масивни експлодирачки ѕвезди.
Но, една од пореволуционерните астрономски алатки на деценијата е мини-сателит со големина колку кутија за леб. Сателитот ќе делува како вештачка ѕвезда за астрономите да ја набљудуваат земјата, овозможувајќи им попрецизно да ја измерат осветленоста на вселенскиот објект и подобро да разберат некои од најголемите мистерии во нашиот универзум, како темната енергија.
„Ова е неверојатна наука што NASA ја поддржува. Ова ќе им помогне на сите астрономи“, вели Тајлер Ричи-Јовел, постдокторски истражувач од опсерваторијата Lowell кој ја проучува ѕвездената астрономија и егзопланетите.
Мини-сателитот наречен CubeSat е дизајниран да орбитира околу Земјата од 35.735 километри. На тоа растојание, неговата брзина ќе одговара на вртењето на Земјата, така што сателитот ќе изгледа фиксиран на ноќното небо и ќе биде лесна цел за телескопите да го следат.
Сателитот нема да биде видлив со голо око, но за телескопите ќе изгледа како ѕвезда. Мисијата треба да биде лансирана во 2029 година и ќе биде првата алатка од ваков вид.
NASA Creates Artificial Star to Illuminate Deep Space#Nasa #Landoltmission #Artificialstar #Space #Astronomy #Science #Darkenergy #Stellarbrightness #Exoplanets #Referencestar #Research #Universeexpansionhttps://t.co/NnLhRTnqX8
— Heart Of USA (@HearttOfUsa) June 20, 2024
Она што ја прави оваа „вештачка ѕвезда“ подобра од вистинската е тоа што астрономите точно ќе знаат колку светлина емитира. CubeSat ќе испушта ласери со специфичен број светлосни честички или фотони, кои астрономите ќе можат да ги користат за калибрирање на нивните телескопи за мерење на светлината. Ова може да помогне да се елиминираат многу претпоставки што ги прават астрономите сега кога користат вистински ѕвезди за калибрирање на нивните инструменти.
Проблемот е што не постои начин да се знае точно колку светлина емитираат вистинските ѕвезди, бидејќи не може да се испрати сонда до една ѕвезда за прецизно да се измери нејзината осветленост. Згора на тоа, атмосферата на Земјата апсорбира многу светлина од вселената, што исто така може да влијае на калибрациите на астрономите.