Најголемата санта мраз во светот, позната во научните кругови како А23а, е заглавена на своето долго патување северно од Антарктикот.
Ледениот брег е трипати поголем од Њујорк, а се откинал од брегот на Антарктикот во 1986 година. Сепак, набрзо се заглавил во калливите длабочини на Веделското Море, каде што останал 34 години. Потоа го започнал своето патување повторно во 2020 година, упатувајќи се на север кон потоплиот воздух и водите на Јужниот Атлантик, каде што многу помали ледени брегови се распаѓаат и исчезнуваат.
Меѓутоа, во април годинава, A23a навлезе во Антарктичката кружна струја (ACC), моќна сила која ги носи океанските води и сè што е во нив на север, до она што треба да го претставува конечното пропаѓање на сантата мраз. Сепак, ледениот брег повторно застана, но не се заглави на дното, со оглед на тоа што меѓу неговата основа и дното на океанот има повеќе од илјада метри. Сепак, A23a плови во место северно од Јужен Оркни и ротира спротивно од стрелките на часовникот за околу 15 степени дневно.
Ледениот брег е регистриран во таканаречениот Тејлоров столб и би можел да остане заглавен на ова место неколку години, што би го одложило распаѓањето на сите санта мраз на истата северна рута. Истражувачот Марк Брендон изјавил дека сантите мраз често се гледаат како минливи нешта, тие се распаѓаат и се топат, но овојпат тоа не е случај.
-А23а е санта мраз која едноставно одбива да умре – рекол Брендон.
Тејлоровиот столб е вид на вител, кој првпат бил опишан во 1920-тите од физичарот Сер Џефри Инграм Тејлор. Академикот од Кембриџ бил пионер во областа на динамиката на течности и покажал како струјата што наидува на пречка на морското дно може, под соодветни околности, да се подели на две различни струи, создавајќи маса на ротирачка вода меѓу нив.
Во случајот со ледениот брег А23а, пречката е испакнатоста широка 100 километри на дното на океанот наречена Пири Банк.
Тејлоровиот столб е на врвот на таа испакнатост и сега A23e е фатен во неговата мрежа. Исто така, Тејлоровиот столб може да се формира во воздухот и е видлив во форма на облаци кои се движат над планините и можат да бидат со различни големини. A23a полека се врти во место веќе неколку месеци, но до кога ќе остане „заглавен“ се уште не е познато.