Како што се загрева Арктикот, поларните мечки се соочуваат со зголемен ризик од заразување со вируси, бактерии и паразити кои беа многу поретки пред 30 години, покажа новото истражување.
Во истражувањето кое обезбеди индиции за тоа како болеста на поларните мечки може да се поврзе со губењето мраз, научниците испитуваа примероци од крв од мечки во Чукотско Море меѓу Алјаска и Русија.
Тие ги анализираа податоците собрани помеѓу 1987 и 1994 година, а потоа собираа и проучуваа примероци три децении подоцна, помеѓу 2008 и 2017 година.
Истражувачите откриле дека значително поновите примероци на крв содржеле хемиски сигнали дека мечките биле заразени со еден од петте вируси, бактерии или паразити.
Врз основа на примероците од крв, тешко е да се утврди како тоа влијаело на физичкото здравје на мечката, но др. Карин Род од Геолошкиот институт на САД рече дека покажува промени во целиот арктички екосистем.
Истражувачите тестирале шест различни патогени, вируси, бактерии или паразити кои примарно се поврзани со копнените животни, но претходно биле пријавени кај морски животни, вклучително и видови што ги ловат поларните мечки.
Истражувањето опфати три децении, кога имаше значителна загуба на морскиот мраз и зголемена употреба на земјиштето.
„Сакавме да знаеме дали изложеноста е променета, особено за некои од овие патогени за кои мислиме дека се првенствено копнени“, рече Роде.
Петте патогени, како што колективно се нарекуваат агенсите на болеста, кои станаа почести кај поларните мечки, се всушност два паразити кои предизвикуваат токсоплазмоза и неоспора, два вида бактерии кои предизвикуваат треска и бруцелоза кај зајаците и вирус кој предизвикува темпера кај кучињата.
„Мечките се генерално доста отпорни на болести. Не е типично тоа да влијае на популацијата на мечките, но мислам дека тоа нагласува дека работите се менуваат на Арктикот“, додаде таа.
Во светот живеат околу 26.000 поларни мечки. Повеќето од нив се во Канада, но има и во САД, Русија, Норвешка и Гренланд. Тие се на листата на ранливи или загрозени видови, а климатските промени се клучен фактор за нивното опаѓање.
Возрасната мечка може да биде долга околу три метри и да тежи речиси 600 килограми. Поларните мечки имаат силно сетило за мирис и можат да „намирисаат“ плен и до 16 километри. Тие се добри пливачи и се забележани на 100 километри од брегот. Тие можат да пливаат со брзина до 10 км/час.
Тие се сметаат за загрозен вид во САД, а проблем е континуираното губење на мраз кој служи како платформа за лов на морски плен.
Претходните истражувања со помош на јаки од камерата покажаа дека мечките кои поминуваат повеќе од една година на копно, кога нема достапен мраз за лов, всушност не можат да консумираат доволно калории.