Сондата BepiColombo, која ѝ припаѓа на Европската вселенска агенција (ESA), направи нови фотографии одблиску на Меркур за време на нејзиното последно прелетување на малиот свет преплавен со сонце.
Фотографиите ја прикажуваат планетата во прегратка на крајности, откривајќи детални погледи на постојан мрак украсен со кратери, осветлени со бескрајна дневна светлина. Се верува дека во тие сенки лежи слој од мраз, кој зачувува траги од она што може да ни помогне подобро да го разбереме минатото на Меркур и потенцијално неговата иднина.
„Во текот на следните неколку недели, тимот на BepiColombo ќе работи напорно за да открие што е можно повеќе мистерии на Меркур врз основа на податоците од ова прелетување“, рече Герејнт Џонс од ESA.
По завршувањето на комплетот гравитациски асистенции, мисијата ќе влезе во нова фаза и ќе се подготви за собирање податоци во 2027 година.
„Главната фаза на сондата BepiColombo може да започне дури за две години, но шесте прелетувања на Меркур ни дадоа исклучително вредни информации за оваа малку истражена планета“, објасни тој.
Меркур е необична сфера од карпи, малку поголема од Месечината и орбитира во рамките на космичкиот „мустак“ на нашето Сонце на просечно растојание од приближно 58 милиони километри. Исчистена од радијација и еродирана од сончевиот ветер, неговата атмосфера е лоша фолија од гас што постојано се обновува додека метеоритите и плазмата ја кинат нејзината „кожа“.
Пладневната температура може да достигне 430°C, а без значителна атмосфера за проширување и задржување на топлината, скриените пукнатини и студот пред зори можат да достигнат температури до -180°C.
Под површината се кријат тајни за кои може само да се нагаѓа. Механизми одговорни за мистериозно магнетно поле, големо количество јаглерод што може да формира дебел слој од дијаманти, некаква активност што може да предизвика планетата постепено да се намалува…
Сондата BepiColombo беше лансирана во октомври 2018 година и има задача да собира податоци за магнетизмот на Меркур, гасната егзосфера и карактеристиките на површината, кои би можеле да помогнат во објаснувањето на овие необичности и многу повеќе.
Камерите на сондата снимија прекрасни фотографии не само од внатрешната површина на планетата, туку и од врвовите на облаците на Венера.
Заедно со овие фотографии, астрономите досега собрале докази за свет кој со текот на времето станува сѐ помрачен, а има и докази за привремено подмладување, како и историја на вулкански ерупции.
На една фотографија се гледа Nathair Facula, доказ за една од најголемите вулкански експлозии на Меркур. Оваа карактеристика е означена со отвор со дијаметар од околу 40 километри. Во близина е и кратерот Фонтејн, кој е формиран пред 300 милиони години.
Сондата ќе се врати до Меркур во 2026 година за да го испушти Mercury Planetary Orbiter на ЕСА и Mercury Magnetospheric Orbiter на јапонската JAXA. Целта е да се соберат податоци над планетата од различни висини и ориентации во текот на 2027 година.
Ниту едно од вселенските летала нема да се доближи поблиску од 480 километри до површината на планетата, но сепак ќе биде најблиску што некогаш ќе го видиме Меркур.
