Истражувањата укажуваат на присуство на уште подлабоко внатрешно јадро, што би можело да влијае на нашето разбирање за Земјата и нејзиното минато.
Додека повеќето од нас ја земаат почвата под нашите нозе здраво за готово, во нејзините сложени слоеви се крие историјата на Земјата – нашата историја. Новите истражувања покажуваат дека постојат непознати поглавја од таа историја, длабоко во минатото на нашата планета. Имено, се чини дека внатрешното јадро на Земјата има уште подлабоко, внатрешно јадро.
„Традиционално учевме дека Земјата има четири главни слоеви: кора, обвивка, надворешно јадро и внатрешно јадро,“ објаснила геофизичарката Џоана Стивенсон од Австралискиот национален универзитет во 2021 година.
Нашето знаење за тоа што се наоѓа под кората на Земјата главно е изведено од она што го откриваат вулканите и на што укажуваат сеизмичките бранови. Врз основа на овие индиректни набљудувања, научниците пресметале дека стопениот внатрешен слој на јадрото, со температури повисоки од 5.000 степени Целзиусови, сочинува само 1% од вкупната запремнина на Земјата.
Сепак, пред неколку години, Стивенсон и нејзиниот тим пронашле докази дека внатрешното јадро можеби има два различни слоја. „Ова е многу возбудливо – можеби ќе треба да ги измениме учебниците!“ изјавила тогаш Стивенсон.
Тимот користел алгоритам за пребарување за да анализира и спореди илјадници модели на внатрешното јадро со податоци собрани со децении за времето што им е потребно на сеизмичките бранови за да поминат низ Земјата, благодарение на Меѓународниот сеизмолошки центар.
Што се крие внатре?
Тимот ги проучувал моделите на анизотропија на внатрешното јадро – како разликите во составот на материјалите ги менуваат својствата на сеизмичките бранови – и открил дека некои модели се поверојатни од други.
Додека некои модели сугерираат дека материјалот на внатрешното јадро дозволува побрзо минување на брановите паралелно со екваторот, други укажуваат дека мешавината на материјали овозможува побрзи бранови паралелно со оската на ротација на Земјата.
Студијата не покажала големи варијации во длабочината на внатрешното јадро, но открила промена во насоката на побавните бранови под агол од 54 степени, додека побрзите бранови се движат паралелно со оската.
„Пронајдовме докази што укажуваат на промена во структурата на железото, што сугерира две одделни фази на ладење во историјата на Земјата,“ изјавила Стивенсон.
„Деталите за овој голем настан сè уште се мистерија, но додадовме уште еден дел во сложувалката за нашето разбирање на внатрешното јадро на Земјата.“
Присуството на најдлабокиот слој одамна се претпоставуваше, со докази дека кристалите на железото што го сочинуваат внатрешното јадро имаат различна структура.
„Ограничени сме со распространетоста на глобалните земјотреси и приемници, особено на поларните капи,“ напишал тимот во трудот, истакнувајќи дека недостатокот на податоци ја намалува сигурноста на нивните заклучоци.
Сепак, нивните заклучоци се совпаѓаат со други истражувања за анизотропијата на најдлабокото внатрешно јадро.
Идните истражувања би можеле да ги пополнат празнините во податоците, овозможувајќи им на научниците да ги потврдат или оспорат овие наоди и да откријат уште приказни испишани во овој најран слој од историјата на Земјата.