Невронаучниците ја снимиле активноста на човечкиот мозок што умира и откриле ритмички мозочни бранови околу времето на смртта, кои се слични на оние што се случуваат за време на сонот, потсетувањето на меморијата и медитацијата.
Студија објавена на Frontiers носи нов увид во можната организациска улога на мозокот за време на смртта и сугерира објаснување за живо потсетување на животот во искуства блиску до смрт.
Идејата дека мозокот едноставно престанува да функционира кога човек ќе умре е далеку од вистината, според истражувањето објавено во 2022 година во списанието „Frontiers in Aging Neuroscience“.
Група невронаучници од Универзитетот во Тарту, Естонија, детално го проучувале мозокот на пациент кој боледува од епилепсија. Д-р Рол Висент и неговиот тим користеле континуирана електроенцефалографија (ЕЕГ) за да го надгледуваат пациентот и да се обидат да ги предвидат нападите пред да се случат. Но, под надзор, пациентот за жал доживеал срцев удар и починал.
И покрај трагичниот настан, научниците за прв пат ја забележале активноста на мозок што умира.
„Меревме 900 секунди мозочна активност околу моментот на смртта, со посебен фокус на 30 секунди пред и по запирањето на срцето“, вели д-р Ајмал Земар, неврохирург од Универзитетот во Луисвил, САД, кој го организирал истражувањето.
„Непосредно пред и откако срцето престана да работи, забележавме промени во специфичен тип на нервни осцилации, т.н. гама осцилации, но и во други видови како што се делта, тета, алфа и бета осцилации“.
Потврдено е дека ритмичките мозочни бранови снимени во моментот на смртта се слични на брановите што се јавуваат за време на соништата, потсетувањето на меморијата и медитацијата. Ова даде можно објаснување зошто луѓето често имаат живописни спомени или „животот доаѓа“ за време на искуства блиску до смрт.
Познатата изрека „животот ви лета пред очи“ би можела да има научна основа.
Постојат неколку видови на мозочни осцилации (мозочни бранови), кои претставуваат модели на ритмичка активност на мозокот присутни во живиот човечки мозок. На пример, гама осцилациите се присутни за време на концентрацијата, сонувањето и процесите на меморија и обработка на информации.
„Преку генерирањето на осцилации поврзани со потсетувањето, мозокот може да врши последен преглед на важни животни настани непосредно пред да умреме, слично на искуствата опишани во ситуации блиску до смртта“, додаде Земар.
„Овие наоди го предизвикуваат нашето разбирање за тоа кога точно завршува животот и покренуваат важни прашања, како што се оние поврзани со времето на донирање органи“. Како неврохирург, понекогаш се соочувам со загуба. Објавувањето на веста за смртта на ужалените членови на семејството е неописливо тешко. Она што можеме да го научиме од ова истражување е дека дури и кога нашите најблиски ги затвораат очите и се подготвени да нѐ напуштат, нивниот мозок можеби повторно преживува некои од најубавите моменти од нивниот живот“, вели Земар.
