Орбитерот на NASA, Lunar Trailblazer ќе погледне во областите на лунарните полови кои се постојано во сенка.
NASA лансираше сателит со големина на машина за миење садови во вселената од Флорида за да идентификува каде се наоѓа водата – скапоцен ресурс за мисии на Месечината која се наоѓа на површината на Месечината на места како што се трајно засенчени кратери на нејзините полови.
Ракетата Falcon 9 на SpaceX во средата тргна од вселенскиот центар Кенеди во Кејп Канаверал, носејќи орбитер на НАСА Lunar Trailblazer. Вселенското летало Lunar Trailblazer е изградено од вселенската поделба на Lockheed Martin. Сателитот беше секундарна носивост на ракетата, а примарната носивост беше мисија за лендер на Месечината управуван од компанијата Intuitive Machines.
Површината на Месечината често се смета за сушна, но претходните мерења открија присуство на малку вода, дури и на потопли, сончеви места. Долго време се претпоставуваше дека студените, трајно засенчени дамки на половите на Месечината може да содржат значителни количини на воден мраз.
Lunar Trailblazer, кој тежи околу 200 килограми и е широк околу 3,5 метри кога неговите соларни панели се целосно отворени, беше испратен да ја пронајде и мапира површината на Месечината.
За идното истражување на Месечината, вклучително и потенцијалните долгорочни лунарни бази каде што би работеле астронаутите, лунарната вода би била од витално значење бидејќи може да се преработи не само како вода за пиење, туку и во кислород и водородно гориво за ракетите.
Планирано е Lunar Trailblazer да изврши серија прелетувања на Месечината и кружни орбити во период од неколку месеци за да се позиционира и детално да ја мапира површината. На крајот ќе орбитира на надморска височина од приближно 100 km и ќе собира слики со висока резолуција од целните области за да го одреди обликот, дистрибуцијата и изобилството на вода и подобро да го разбере лунарниот воден циклус.
Гледаме мали количини вода на деловите на Месечината осветлени од сонцето, што е мистериозно, рече планетарниот научник Бетани Елман, главен истражувач на мисијата и директор на Институтот за вселенски студии Кек во Калтек.
Но, Елман додаде дека „најинтересниот (аспект) за многумина е потенцијално големите количества мраз во трајно засенчените области на лунарните полови.
