Тим истражувачи од Германија успеа да ги оживее клетките на алги кои биле закопани на дното на Балтичкото Море повеќе од 7.000 години, без светлина и кислород, пишува The ISME Journal.
Алгите беа заробени под слоеви на седимент со милениуми, во целосна темнина и без пристап до кислород. Но, откако научниците ги ставија во поволни услови, клетките целосно се опоравија. Тие почнаа да произведуваат кислород и да се размножуваат како никогаш да не биле во мирување.
Според истражувачкиот тим, тоа е најстариот познат организам од морските седименти кој успешно бил вратен од состојба на мирување, што претставува исклучителен пример во новото научно поле познато како „воскресна екологија“ (resurrection ecology).
„Неверојатно е што оживеаните алги не само што преживеале, туку и не ја изгубиле својата биолошка функционалност“, рече водачот на студијата Сара Болиус од Институтот за истражување на Балтичкото Море Лајбниц. „Тие растат, се делат и фотосинтетизираат исто како и нивните модерни потомци.“
Совршени услови за милениумски сон
Многу видови во природата, влегувајќи во мирна состојба, како што е хибернацијата кај цицачите, успеваат да преживеат тешки услови со забавување на метаболизмот и користење на претходно складирана енергија.
Сепак, постојат исклучително специфични услови во Балтичкото Море кои овозможуваат некои видови алги да преживеат во мирување многу подолго од вообичаеното. Откако клетките на алгите ќе потонат до морското дно, тие полека се покриваат со талог, кој дополнително ги штити од светлина и распаѓање.
Најновите примероци се земени од длабочина од речиси 240 метри, во областа позната како Источен Готланд, каде условите се аноксични, речиси без кислород, што го спречува биолошкото распаѓање. Во комбинација со целосна темнина, ова создава совршена средина за зачувување на алгите со милениуми.
Оживеаните клетки може да откријат какво било морето пред 7.000 години
Научниците успеале повторно да ги активираат алгите од девет различни примероци, од кои најстариот е стар 6871 година, со можна грешка од 140 години. Прецизноста на датирањето овозможи јасно раслојување на седиментот, објасни Болиус.
„Таквите седименти функционираат како временски капсули кои содржат вредни информации за минатите екосистеми, нивната биолошка разновидност, промените на населението и генетската еволуција“, рече таа.
Болиус верува дека со проучување на овие организми, научниците ќе можат да дознаат повеќе за условите во кои тие првично живееле, како што се соленоста на водата, температурата и нивото на кислород.
„Фактот што успеавме повторно да активираме такви стари алги е само првиот чекор кон развојот на „алатки за воскреснување“ во Балтичкото Море“, додаде Болиус. „Сега можеме да спроведеме лабораториски експерименти кои ‘нè враќаат во времето’ во различни фази на развој на Балтичкото Море.“
