Тјангонг успешно демонстрираше вештачка фотосинтеза во орбитата, отворајќи го патот за самоодржливи мисии без постојани дополнувања од Земјата.
Кинеската вселенска станица Тјангонг оствари голем научен напредок: астронаутите од мисијата Шенџоу-19 успешно произведоа кислород и компоненти за ракетно гориво користејќи систем заснован на вештачка фотосинтеза. Овој експеримент, изведен во орбитата околу Земјата, претставува прв доказ дека ваков процес може стабилно да се одвива во микрогравитација, на собна температура и под нормален притисок.
Срцето на експериментот е еден компактен уред со полупроводнички катализатори, кој од јаглерод диоксид и вода успешно генерираше кислород и етилен. Етиленот е особено важен затоа што лесно може да се претвори во ракетно гориво, а со прилагодување на катализаторите можно е да се произведуваат и други корисни супстанции како метан или мравја киселина.
Тјангонг произведува кислород и гориво директно во орбита – историски чекор за долготрајни вселенски мисии
Најголемото значење на ова достигнување лежи во неговата енергетска ефикасност. Додека Меѓународната вселенска станица троши околу една третина од вкупната енергија за електролиза на вода за добивање кислород, кинескиот систем бара значително помалку енергија, што го прави многу попогоден за долготрајни мисии и идни летови кон Месечината или Марс.
Прецизното контролирање на гасовите и течностите во услови на бестежинска состојба претставува дополнителна технолошка победа, затоа што таа стабилност е клучна за вселенското производство. Овој успех се вклопува во пошироката кинеска стратегија за орбитална самоодржливост, во која вештачката фотосинтеза се комбинира со технологии за дополнување гориво во орбита, како оние што неодамна беа тестирани со сателитот Шиџијан-25.
Доколку резултатите бидат потврдени и дополнително унапредени, Тјангонг би можел да стане своевидна орбитална „станица за гориво“, додека идните екипажи би имале можност директно во вселената да произведуваат кислород и погонски материјали. Тоа значително би ја намалило зависноста од дополнувања од Земјата и би го отворило патот за поамбициозни мисии, вклучително и најавената кинеска човечка мисија на Месечината пред 2030 година.
